De gelukvinder
Tim Huisman
V4B
Zakelijke gegevens
Auteur:
Edward van de Vendel en Anoush Elman
Titel: De
gelukvinder
Jaar van
uitgave: 2008
Pagina’s:
332
Uitgeverij:
Em. Querido Uitgeverij BV Amsterdam-Antwerpen
Gegevens over de auteur
Edward van de Vendel is geboren in Leerdam, op 1 augustus 1964. Hij is
opgegroeid in Beesd, en heeft daar gewoont to zijn 21ste.
Edward heeft
een broer en een zus. Ze zijn allebei jonger. Toen hij klein was, las hij niet
zo veel. Later, toen hij wat ouder werd ging hij wel lezen. Vooral de boeken
van Guus Kuijer en de jeugdromans van Imme Dros. Eerst wilde Edward voetballer,
zanger en liedjesschrijver worden, maar dat kon hij allemaal niet zo goed. Hij
wilde ook graag meester worden, en deed dat dus. Hij heeft veel lesgegeven op
basisscholen en is daarmee gestopt in 2001. Sindsdien is Edward een schrijver.
Uiteindelijk is hij ook liedjesschrijver geworden, en deze kun je bekijken op
zijn website.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VSpqwLOATfw
(de trailer van Taqdeerwala, de lievelingsfilm van Hamayun en zijn
familie)
Beschrijving van het plot
Het verhaal
speelt zich af in Afghanistan waar Hamayun met zijn familie woont in
Mazar-e-sharif waar de Taliban heerst. Hij woont daar met zijn vader, moeder,
broer Bashir, broertje, zusje en ook nog zijn oma. Dan wordt het verboden om televisie
te kijken, vrij te denken en je moet je aan alle andere regels houden van de
Taliban. Het wordt dan ook steeds gevaarlijker buiten. Op een dag wordt zijn
vader gevangengenomen omdat hij een zogenaamde vrijdenker is. Ze weten vader
vrij te kopen en dan vluchten ze naar Kandahar door middel van Bottendragers,
mensensmokkelaars. Later gaan ze naar de hoofdstad, dat de hoofdstad is. Ze
maken daar een paspoort aan dat ook door de bottendrager word geleverd. Dan
vertrekken ze naar Europa. Na een lange reis komen ze aan in Nederland. Daar
worden ze in een AZC geplaatst. Hun eerste aanvraag om te blijven wordt
afgewezen. Ze blijven zoeken een nieuwe advocaat, maar hun tweede verzoek wordt
ook afgewezen. Hamayun doet ondertussen aan toneel en de toneeljuf vind het
maar raar dat hij afgewezen werd en gaat actie voeren. Dan ontvangen ze een
brief van hun oma uit afghanistan dat vader gelijk opgepakt zal worden als ze
terugkomen. Ze doen een laatste aanvraag en die word geaccepteerd.
Wat mij opgevallen is aan het boek
Ik vond het
een heel mooi boek omdat je echt te weten krijgt hoe het leven in Afghanistan
is. Hoe erg de bezetting van de Taliban eigenlijk is. Het schokte mij namelijk
wel om te lezen dat een man aan een touw aan een auto was vastgebonden die
rondreed door de stad. Ik vind dat echt onmenselijk.
Ik vind het
boek ook heel mooi geschreven. Sommige dingen zijn heel gedatailleerd
beschreven en zo kan je je echt goed inbeelden hoe erg de situatie is voor
Hamayun.
Ook vind ik
dat de schrijver goed rekening houdt met de leeftijd van de ik-persoon door de
woordkeuze. Het viel me op dat ik door deze dingen echt meeleefde met Hamayun.
In Afghanistan met alle Taliban gebeurtenissen, onderweg met de Bottendragers
en in Nederland, waar hij niet geaccepteerd word door de overheid. Het is
volgensmij echt een rotgevoel om eerst je eigen stad over te moeten geven aan
de Taliban die je daarna terroriseert, daarna weg te moeten vluchten uit je
eigen land, daar een bestaan opbouwen in een nieuw land die gastvrij lijkt,
maar die uiteindelijk jou weer weg wilt sturen.
Ander einde
Hamayun
loopt verdrietig naar zijn toneeljuf toe en vertelt dat hij niet langer mag
blijven in Nederland. Ze reageert verbaasd. Hoe kan dat nou? Waarom laten ze je
gewoon niet blijven? Hamayun weet het niet, en loopt verder. De juf vind het
niet kunnen, en gaat na de les naar de groep toe als Hamayun even niet in de
buurt is. De rest van de toneelspelers vinden ook dat ze iets moeten doen om
Hamayun te laten blijven.
De volgende
dag loopt iedereen rond in zijn buurt met een kladblok, allemaal om
handtekeningen te vragen voor het blijven van Hamayun. Dan in de avond, als ze
klaar zijn met handtekeningen ophalen gaan ze naar het paleis van Koning Willem
Alexander samen met vrienden en familie die ook willen dat Hamayun blijft. Ze
protesteren en langzamerhand komen er meer mensen kijken. Dan komt Willem naar
buiten en vraagt wat er aan de hand is. Iedereen roept keihard: Hamayun mag
niet weg! De juf neemt de verantwoordelijkheid en stapt dichterbij. Ze legt de
koning uit wat er aan de hand is en waarom Hamayun niet terug kan. De koning
begrijpt het en gaat overleggen met het AZC. Uiteindelijk wordt hun laatste
verzoek geaccepteerd en mag Hamayun met zijn familie blijven.
